|
Mon travail s'est construit ces dernières années autour de l'incidence de l'oubli dans la représentation mentale.
Actuellement cet aspect se décline sur le thème de l'individu fragmenté.
Je conçois la fragmentation comme la disparition d'un ensemble complexe au profit de l'aspect utilitaire d'un de ses composants.
Elle est également (dé)fragmentation, reconstruction réelle ou suggérée d'un corps fragmenté.
Pour l'instant son résultat est une forme unique plus ou moins complexe.
Mon travail est pensé initialement sur 3 éléments de structure:
L'ossature est construite à partir de découpages de corps.
Elle détermine la forme "sculpturale".
Elle peut être aussi remodelage et/ou ré-assemblage de plusieurs éléments (parties d'un ou plusieurs corps).
Les matériaux de base utilisés pour ces sculptures sont des mannequins standard.
Sur cette ossature ou « corps brut » sont placés les éléments ( escargots, plumes, fleurs) permettant d'aboutir la forme sculpturale.
Ces éléments ou la surface brute de l'ossature peuvent être altérés (meulés, poncés, ..) pour susciter une variance des sens.
De même que la peau est corps, ces éléments ou non-éléments (éléments altérés) sont structures.
La sculpture est définie par le dessin qui modélise ses formes intérieures.
La pose et le travail de ces éléments discursifs participent du dessin, de la peinture et de sculpture.
Le dernier niveau de structure est le socle ( s'il y a socle ).
Il détermine la prise d'espace de l'élément voulant être représenté et prend donc une fonction de définition de l'espace sculptural.
Ainsi, je travaille la sculpture dans son aspect final comme un dessinateur, un tisserand tout en ayant la volonté d'avoir la représentation de l'espace temps d'un sculpteur.
-------------------------------------
De laatste jaren is mijn werk opgebouwd rond de impact van het vergeten in de mentale representatie .
Momenteel spitst dit aspect zich toe op de thematiek van het gefragmenteerde individu.
Ik begrijp fragmentatie als het uiteenvallen van een complex geheel ten voordele van het utilitaire aspect van één van de componenten.
Het is ook (de)fragmentatie, feitelijke of gesuggereerde reconstructie van een gefragmenteerd lichaam.
Voor het ogenblik is het resultaat een min of meer complexe, unieke vorm.
Mijn werk is in eerste instantie geconcipieerd op drie stucturele elementen :
Het geraamte is opgebouwd uit versnijdingen van lichamen.
Dit geraamte bepaalt de "sculpturale" vorm.
Het kan ook bestaan uit het vervormen en/ of het opnieuw monteren van diverse componenten (delen van een of meerdere lichamen).
De basismaterialen gebruikt voor deze sculpturen zijn standaardmannequins.
Op dit geraamte of "naakte lichaam" worden elementen aangebracht (slakken, vogels, bloemen) om een afgewerkte sculpturale vorm te verkrijgen.
Deze elementen of het ruwe oppervlak van het geraamte kunnen gewijzigd worden (gemalen, geschuurd , ...) waardoor ze een verscheidenheid aan zintuiglijke indrukken uitlokken.
Net zoals de huid lichaam is, zijn deze elementen of niet-elementen (gewijzigde elementen) structuren.
Het beeld wordt bepaald door de tekening die zijn inwendige vormen modelleert.
Het aanbrengen en de werking van deze discursieve elementen maken deel uit van de tekening, het schilderij of het beeldhouwwerk.
Het laatste structuurniveau is de sokkel (als er een is).
Hij bepaalt hoeveel plaats het voor te stellen element inneemt en heeft dus als functie de sculpturale ruimte te begrenzen
Zodoende bewerk ik het beeld in zijn finale vorm als een ontwerper-tekenaar, als een wever, maar tegelijk met de bedoeling de ruimte-tijd-expressie van een beeldhouwer voor te stellen
|
